Supplement

Er komt nog een staartje.
De vlucht verliep voorspoedig (hoewel weinig geslapen en het eten was van slechte kwaliteit) en we landden zelfs wat eerder dan gepland.
Alleen.....mijn koffer verscheen maar niet op de band.
Altijd heb ik er een oranje veiligheidsband om. Ook makkelijk te herkennen. Kon die band nu niet vinden en voor één keer dan maar de koffer zonder ingeleverd.
Het ging al door m'n hoofd...die is natuurlijk opengegaan en alle inhoud ligt in het ruim. Zo zal het nóg laat worden en staat die arme jongen maar te wachten bij het Centraal Station.
Maar.....eindelijk, ja hoor, daar kwam de koffer!
Er zat inderdaad één clip los, maar dat was alles. Gelukkig!
Snel de koffer op de kar, Peters tas er bovenop en naar de trein.
De volgende ging om 17.46 uur en die konden we nét halen. Pfff.
Aan Thomas doorgegeven dat we een uurtje later, 18.45 uur dus, in Rotterdam aan zouden komen. Hij was al onderweg, want wist dat we geland waren.
In de trein ging Peters telefoon af.
Ik zag z'n gezicht betrekken en begreep dat het geen bekende was aan de andere kant van de lijn.
Zag al spookbeelden van Thomas op z'n kant in de sloot...maar nee, het was een meneer, die tevergeefs op z'n koffer had staan wachten. Er bleef er wel één over.......die van ons!
Gelukkig dat ons telefoonnummer er aan zat.
Precies dezelfde koffer stond in het gangetje in de trein. Wat nu?
We boden aan terug naar Schiphol te komen.
Ze wonen in Den Bosch en waren bereid via Rotterdam om te rijden. Bij MacDonalds in Barendrecht afgesproken en daar, na duizend excuses, de koffers omgeruild. Zij namen het ons niet kwalijk en waren gerustgesteld want er waren op Schiphol op deze vlucht heel wat koffers niet aangekomen. Ze hadden nu meteen een goede reden even naar de Mac te gaan.
Was het inmiddels toch 20.00 uur geworden maar opgelucht konden we naar huis. Daar werden we met bloemen, namens alle kinderen, begroet. (én een grote pizza én wat eerste boodschapjes in de koelkast)
Hè hè!
Ach, als dat dan de enige tegenslag was in die vijf weken, en dat was het, maar eigenlijk toch een leuke, mogen we wel heel dankbaar zijn. En dat zijn we zeker!
Nu zijn jullie echt weer helemaal op de hoogte.
Het is voor ons nu 13.00 uur maar hier 22.00 en zo voelt het ook.
Vroeg ons mandje in en morgen fris weer op.
Liefs van ons XX