De laatste week, naar het noorden en terug

Naar het noorden van VI

Zondagochtend naar een kerkdienst geweest van de Baptistengemeente in Campbell River. Een inhoudelijk verhaal over de achtergebleven broer van de verloren zoon, eigenlijk twee verloren zonen! Diverse mensen gesproken, ook in het Nederlands. Na afloop, geen koffie, want dat doen ze tussendoor ook al, daarom liever direct naar het noorden, want het is nog best een stuk rijden naar Telegraph Cove. Hier (zegt mijn geheugen) start het watervliegtuig van de postbode met wie je mee kan om post en pakketten op afgelegen eilanden te bezorgen, lijkt me een leuke ervaring. Een lange weg met veel, heel veel, nee, ontzettend heel veel bomen. Zweden en Noorwegen zijn echt definitief van de baan, bomen genoeg, we hebben al andere plannen! De aanbevolen camping kunnen we niet vinden. Later blijkt (op de terugweg) dat we een bord niet gezien hebben. Moest zo zijn, want het was zeker 15 kilometer van de plek, waar de activiteiten waren. We zien een campground waar we niet willen staan, maar komen terecht in een berenbos, waar we kiezen (CH) voor een open plek waar de zon schijnt. De vrouw van de campingbeheerder waarschuwt ons voor de aanwezige beren: "ze komen niet bij ONS op bezoek, maar ZIJ wonen hier! Er is ook een cougar (gevaarlijk, soort poema) gesignaleerd, dus opletten en geen (restanten van) voedsel buiten de camper. En.... ja hoor daar zien we Don&Franci waar we gezellig mee hebben gesproken tijdens de grizzlytour. De campingbaas zelf is bomen aan het omzagen, oorverdovend als zo'n boom van 700-800 jaar oud op de grond stort, de aarde trilt helemaal. Het blijkt dat er helemaal geen watervliegtuig met een postbode vanuit Telegraph Cove vertrekt; dat is vanuit Campbell River, nota bene vanaf dezelfde weg waar we 200 kilometer terug hebben twee nachten hebben gecamperd. Foutje?! De ouderdom komt blijkbaar met kleine? gebreken. Maar in Telegraph Cove kan je wel een orka- en walvissentour boeken. Aanbevolen door GoCanada (de reisagent) en onlangs op National Geografic was er een verslag van deze tour. Samen met Don&Franci nemen we de tocht van 13.00 uur en zijn we om 17.00 uur weer terug. Wat een belevenis! Wat een ervaring! In NZL hadden we deze tour geskipt: "die staarten zien we nog wel een keer". Maar dit overtrof onze verwachtingen. Het weer was geweldig, een strak blauwe hemel, op de boot kwam meteen een Canadees naar ons toe, met een grote, grijze wilde baard van 30 centimeter lang en een cowboyhoed. Hij was geëmigreerd in 1955 uit Ommen en dat was nog steeds te horen...... Maar toen begon het: eerst een orka familie van vier, er om heen tientallen dolfijnen. Om de vin van zo'n orka (1.80 meter) uit het water te zien komen, maakt je stil. Vlak voor je neus! Aan de vin kon Allison, onze gids, de orka's herkennen, er leven in dit gebied meerdere families en ze communiceren met elkaar. Behalve als er dolfijnen in de buurt zijn, want die eten ze en ze willen hun positie niet verraden. Ze zwemmen dan onder de dolfijnen en kunnen opeens omhoog komen, soms met een dolfijn in hun bek. Daarna kwamen de families bij elkaar en dat was heel bijzonder om het te zien gebeuren. Zoveel orka's tegelijk. Met de onderwater microfoons konden we hun communicatie opvangen. De schepping is echt heel bijzonder! We hebben meer dan 15 orka's kunnen spotten. Echt geweldig om mee te maken en te ervaren. Maar dat was nog niet alles! Toen werden er walvissen gesignaleerd, ze spuiten een waterstraal van wel 5 meter omhoog! Dan komen ze boven water, duiken weer naar beneden en als toetje die staart aan het eind. Heel imposant. CH en ik stonden even een moment op het achterdek een mok (kopjes kennen ze hier niet) koffie te drinken, toen we een geluid hoorden, we keken naar die plek en er sprong een hele walvis, ik schat zo'n 15 meter lang, tonnetje of 4-5 HELEMAAL uit het water op nog geen 20-25 meter afstand en met z'n zijkant viel hij/zij terug in de zee. Het water spatte meters hoog op. Een f a n t a s t i s c h e belevenis. Helaas geen foto, duurt maar een paar seconden, het gaat allemaal te snel om het op beeld vast te leggen, maar het staat wel op de persoonlijke harde schijf. Echt magnifiek, fantastisch, grandioos, uitermate bijzonder, awesome, enz. Daarna nog veel walvissen en staarten (herkenbaar voor de kenners, ze weten precies welke walvis het is) gezien, maar deze springervaring overtrof alles.  Ook nog veel bruine zeeleeuwen (lekker lui) gezien en vooral geroken!! en horen brullen als er orka's in de buurt zwommen. Don&Franci nodigden ons uit om deze mooie dag te besluiten met een wijntje in het restaurant, we hebben er ook een diner met verse seafood aan gekoppeld. 's Avonds bij onze camper met een lekker brandend vuurtje en een heldere sterrenhemel nog een Ben&Jerry en een koffie. CH en ik besloten de avond met een rode port en een Canadese whisky. Telegraph Cove was onverwacht één van de vele hoogtepunten.
De volgende dag om 08.30 uur vertrokken. Vanaf de camping in TC had ik het watervliegtuig gereserveerd voor 13.00 uur. De route terug was ongeveer net zo saai als heen, dezelfde tienduizenden bomen, nu van de andere kant! Nog voldoende tijd voor een lunch aan een picknicktafel aan het water, een wandeling en om halfeen kregen we instructies en werd de route uitgelegd. Op drie plekken moesten post&pakketten worden bezorgd. Weer eens een nieuwe ervaring: stijgen en landen op het water. Iedereen heeft wel een vliegervaring, persoonlijk vind ik zo'n groot passagiersvliegtuig saai in het kwadraat. Een noodzakelijk kwaad om ergens te komen. In dit watervliegtuig is de start bijzonder, het water spat hoog op. Eenmaal in de lucht beleef je dat je vliegt, het is niet comfortabel, geen business class. Je schudt af en toe behoorlijk, je zakt ineens een meter of wat omlaag en een bocht beleef je! Ook het uitzicht is heel mooi! Kortom, weer een leuke ervaring. We vliegen nog langs een privé eiland ( met golfbaan, heliplatform én landingsstrook) van een rijke Canadees, bezoeken nog een eiland waar slechts 10 mensen leven en een eiland met een leefgemeenschap van 60 mensen met een lagere school voor 8 leerlingen van 6-11 jaar. De piloot vertelt, dat het interessante mensen zijn die hier wonen, met ieder hun eigen verhaal. De consumptieve wereld hebben ze verlaten, de bonuskaart van AH is hun vreemd, ze zijn op elkaar aangewezen en dat geeft hun leven inhoud. Ook in NZL kwamen we dergelijke mensen tegen: geld als status heeft z'n waarde verloren, heeft voor hen geen enkele betekenis, wat telt is de onderlinge verbondenheid, op elkaar aangewezen zijn, de saamhorigheid en terug naar de natuur. Het is authentiek. Ze bewijzen dat het kan en zijn gelukkig zonder bezit en een bankrekening. Mooi.
Blijven we hier in de buurt of rijden we door? Alles wat we nu rijden hoeven we morgen niet en Tofino (aan de oostkust, de Pacific) heeft nog genoeg te bieden.

Het eind komt in zicht, nog een paar dagen aan de kust, een paar dagen Victoria (Engelser dan Engeland!) op het programma staan de Butchard Gardens (schijnt bijzonder te zijn) en een high tea in een hotel (schijnt heeeel bijzonder te zijn). Maar het laatste deel laat ik graag aan CH over. Het was leuk beschrijvingen te geven van wat we hebben gezien, meegemaakt en beleefd (we hebben lang niet alles kunnen delen), het was leuk jullie enthousiaste reacties te  lezen. Tot op heden een geweldige vakantie met hele leuke ervaringen en excursies. De harde schijf is behoorlijk gevuld met veel indrukken. Leuk ook om de (k)kinderen weer te ontmoeten en te spreken. We hebben met regelmaat (ook met sommigen van jullie) contact gehad, FaceTime is een mooie uitvinding, maar een persoonlijk weerzien is mooier. Van Max kreeg ik nog een berichtje "hoi opa". Mijn berichtje aan hem was: "komt er nog een vervolg"? Zijn berichtje was: "nee, dat niet". Heerlijk zo'n antwoord. Maar hij attendeerde me op een speciale app, zodat we gemakkelijk onderling berichtjes kunnen versturen. 9 jaar en opa wordt bekend gemaakt met de nieuwe digitale mogelijkheden. Ik probeer het allemaal te volgen, want ook de nieuwe wereld wil ik snappen. Morgen, voor jullie op dit moment is Seppe jarig. Van harte gefeliciteerd hoor. We proberen te facetimen of te skypen. Hoop dat het gaat lukken. Foto's komen later nog.

Veel groeten en liefs van P&C.